• 
   ประวัติ บ้านเขาขาด
   เรื่องเล่าจากคนแก่
   ผลิตภัณฑ์พื้นบ้าน
   การประกอบอาชีพ
   ศาสนา
   การพัฒนา
   สถานที่ท่องเที่ยว
   ข่าว เหตุการณ์บ้านเมือง
   ข่าว กระทรวงสาธารณสุข
   ข่าว กรมแรงงาน
   ตารางการทำงาน

        บ้านเขาน้อยพรมสุวรรณ เดิมที ชื่อบ้านหนองตาพรม เพราะแต่ก่อนรุ่นแรกๆที่ย้ายถิ่นฐาน
มาตั้งลกลากเมื่อกว่า 50 ปี มาแล้ว มีหนองน้ำเล็กๆ ห่างออกไปทางทิศใต้ และเป็นไร่นาของ
คุณตาคนหนึ่ง ชื่อพรม และหน้าจะเรียกติดปากกันมาเรื่อยๆ ในช่วงนั้น และเดิมทีพื้นที่เขตนี้ เป็น
พื้นที่ สีแดง หมายถึง อนาเขตปกครองของ พคท.คือพรรคคอมมิวนิสต์ เป็นพื้นที่ลาดตะเวณ
ของทหารคอมมิวนิสต์ ในช่วงนั้น และประกอบกับเป็นป่าดิบชื้น ต่อมาเมื่อญาติพี่น้องกระจายข่าว
ออกไปถึงญาติที่อยู่ จังหวัดบุรีรัมและจังหวัดนครราชสีมา ก็เริ่มย้ายถิ่นฐานลงมาปักหลักอยู่ที่นี้
            และเมื่อประชากรส่วนใหญ่นับถือ ศาสนาคริสต์และย้ายลงมาจากภาคอีสาน ดังนั้น
ชาวบ้านส่วนใหญ่ 80% นับถือศาสนาคริสต์และพูดภาษาอีสานเดิม (ลาว)และเป็นเครือญาติกัน
รุ่นต่อรุ่น และไม่แปลกเลยที่ผม(ผู้เขียน)จะถูกเรียกชื่อนำหน้าว่า(พ่อใหญ่)ทั้งๆที่ผมเพิ่งจะ สามสิบกลางคนเอง
            เมื่อพื้นที่ถูกเผ้าถางเรื่อยๆ ประกอบกับที่หมู่บ้านมีสันเขา เล็กๆทอดยาว จากทางทิศ
ตะวันออก(หน้าหมู่บ้าน) ไปยังทิศตะวันตก(ท้ายหมู่บ้าน)และมีช่องเขาที่ไม่ต่อเนื่องกันเล็กน้อย ก็เริ่มจะเปลี่ยนชื่อหมู่บ้านเพื่ออาจจะง่ายต่อการจดจำ จึงเปลี่ยนชื่อเป็น บ้านเขาขาด บ้างคนเรียก
บ้านเขาน้อย ช้าวบ้านต่างหมู่บ้านก็เรียก ชื่อ ทั้ง 2 ชื่อนี้แล้วแต่ใครจะเรียกเมื่อหน่วยงานรัฐเข้ามา
สำรวจสำมะโนประชากร เมื่อ 40 ปี่ที่ผ่านมา จึงเกิดความสับสนในการสื่อสาน จึงตั้งชื่อหมู่บ้านใหม่
เป็นครั้งที่ 3 คือบ้านเขาน้อยพรมสุวรรณ หน้าจะเอาชื่อเดิมมารวมกันและประกอบกับภูมิประเทศ
มีภูเขาเล็กๆ ส่วนหมู่บ้านข้างๆ มีภูเขาใหญ่ ก็ได้ชื่อบ้านเขาพรมสุวรรณ (เขาใหญ่)
               ดังนั้นผู้ที่สัญจรไปมาแถวภูมิภาคนั้นจะเขาใจตรงกันว่า มีหมู่บ้านเสมือนบ้านพี่บ้านน้อง
คือ บ้านเขาน้อย และ บ้านเขาใหญ่
                ผู้ใหญ่บ้านคนแรกๆ คือพ่อใหญ่อาน(ภาษาบ้าน)ซึ่งท่านเป็นกลุ่มต้นๆที่ย้ายถิ่นฐานลงมา
และต่อมาเมื่อ 30 ปี ก็ได้แต่งตั้งผู้ใหญ่บ้านคนที่สองโดยการสมัคใจพร้อมทั้งผู้สูงอายุเห็นชอบ
พร้อมกัน ให้นายบุญสม วาปีกัง เป็นผู้ใหญ่บ้านคนที่ 2 ต่อมาเพื่อทำหน้าที่ประสานงานกับภาครัฐ
และเป็นผู้นำการพัฒนาหมู่บ้าน จนเกษียณอายุราชการ  และในประมาณปี พ.ศ.2548 นายไพฑูรย์
ก็ได้เป็นผู้ใหญ่บ้านคนที่ 3 จนถึงปัจจุบัน